بسمه تعالی

سانحه‌ی مصیبت‌بار سقوط هواپیمای مسافربری که به جان باختن چند ده نفر از هم‌میهنان عزیزمان انجامید دلها را لبریز از اندوه و تأسف کرد. اینجانب مراتب تأثّر عمیق و همدردی صمیمانه‌ی خود را با خانواده‌های داغدار آنان ابراز میدارم و صبر جمیل و اجر جزیل برای آنان و رحمت و مغفرت الهی برای جان‌باختگان از خداوند متعال مسألت میکنم. مسئولان ذیربط لازم است همه‌ی تلاش و همکاری خود را برای اقدامهای لازم در این مورد بکار برند و امکان تکریم و تشییع پیکرهای آنان را فراهم سازند.

سیدعلی خامنه‌ای ۲۹ بهمن ۱۳۹۶

                                       فاطمه اكتفا به نامش نكنيد

                                    نشناخته توصيف مقامش نكنيد

                                  هر كس که در او محبت زهرا نيست

                                     علامه اگر هست سلامش نكنيد…

حریق دامنه دار، بهار را با خود می بُرد و پاییز بلافاصله پشت در خانه بهار فرامی رسید.

من دلم آنجا بود؛ آنجا که خاکستر و شعله، توامان بر گیسوان جوان آوار می شد و سوره سورة عشق را بی مهری کینه یک شبه پیر می کرد. کابوس نبود؛ حقیقت بود.

افسوس! هیچ کس به هواداری شاخ و برگ معصومی که در طوفان نخوت پرپر می شد، برنخاست و هیچ دستی نبود تا دست های کوثر تنها را در معرض کولاک خانه برانداز، در دست بگیرد.

ناگاه بادی مهیب درِ خانه بهار را به سمت آتش گشود، و بانوی معصوم خانه، پشت در یکه و تنها به دیوارهای غربت خود اصابت کرد؛ به دیوارهای پیمان شکستن قبیله خیانت….

همیشه ابرها در انتظار چشمان او بودند تا صحن و سرای دلش را با غم چراغان کنند.

همیشه قامتش شکل رنج داشت؛ اگر چه سرمایه شادمانی آسمان و زمین بود.

بهارانِِ مه گرفته بود او، از همان آغاز تولد. .. که مثل رنج و بی شکایتی کبود بود و مثل تحمل و گلایه نکردن، خونین و سربلند. …

نیلوفری که رو به آسمان بود و سر بر افلاک می سایید، دلش بود.

عاشق نور بود و چهره اش چراغ حقیقی بشر بود. تمام پروانه ها از قلبش زاده می شدند و به جهان پا می نهادند. دست هایش استجابت دعای مردمان بود در آن روزگاران قحطی امید. … عمر بلندی نداشت.

پیراهن مادرانگی اش جوان از خاک کوچید، ولی در آن مختصر زندگی، به قدر بلندای آفرینش از خود یادگار به جا نهاد. فراموشی با نام او همیشه در تضاد است.

جاودانگی وصف همیشگی او و فضیلت های اوست که نسل بلندبالایش در طول عمر زمین زبانزد عشق اند و فرزندان قهرمان او چون عطر بهشت تا قیامت در انتشارند.

■

آن داس تهدید که برای درو کردن لبخند خدا آمده بود، منطق روییدن نور را نمی دانست که چگونه تا ابد تکثیر خواهد شد.

آن شبیخون بی اذن که در کمین نیلوفران چشم تو بود، گلدان های تمام خانه های جهان را از غصه عقیم کرد.

گویا همین دیروز بود که فردای مرگ سرخ تو بود و امروز سوگ سبز ما.

انگار همین دیروز بود که امروز را پر از صدای انقلابی تو کرد.

نخستین رواج نهضت و رستاخیز، تو بودی که رگ های آزادگی را به جوش آوردی.

از تو آموختیم فریاد را بر زبان آوریم و اعتراض را در پستوی خانه ها نهان نکنیم.

چگونه یک زن، تمام مردانگی تاریخ را به دوش می کشد و مردان عالم را به شاگردی مکتب آزاده خویش فرامی خواند؟

چگونه تو با آن خلقت لطیف حوریانه، تاب و توان ضربت خوردن از طعنه ها و کینه های ناحق را داشتی؟

در باغچه خانه ام یک شاخه یاس ایستاده و نور قامتش در شب ها، یک تنه سپیدی را فریاد می زند.

او همنام توست، یاس شهید مهربان…

سودابه مهیجی

تمام ظهور تو با گناه بستم

دروغ گفته ام آقا كه منتظر هستم

كسي به فكر شما نيست راست مي گويم

دعا براي تو بازيست راست مي گويم

اگرچه شهر براي شما چراغان است

براي كشتن تو نيزه هم فراوان است

من از سرودن شعر ظهور مي ترسم

دوباره بيعت و بعدش عبور مي ترسم

من از سياهي شب هاي تار مي گويم

من از خزان شدن اين بهار مي گويم

درون سينه ما عشق يخ زده آقا

تمام مزرعه هامان ملخ زده آقا

كسي كه با تو بماند به جانت آقا نيست

براي آمدن اين جمعه هم مهيّا نيست

ساحل چشم من از شوق به دريا زده است!

چشم بسته به سرش،موج تماشا زده است!

جمعه را سرمه كشيديم ،مگر برگردي!

با همان سيصد و فرسنگ نفر برگردي!

زندگي نيست ،ممات است تو را كم دارد!

ديدنت ارزش آواره شدن هم دارد!

از دل تنگ من ،آيا خبري هم داري؟

آشنا ،پشت سرت مختصري هم داري؟

منتي بر سر ما هم بگذاري ، بد نيست!

آه ،كم چشم به راهم بگذاري ،بد نيست!

نكند منتظر مردن مايي ،آقا؟

منتظرهات بميرند،ميايي آقا ؟

به نظر ميرسد اين فاصله ها كم شدني ست!

غير ممكن تر از اين خواسته ها هم شدني ست!

دارد از جاده صداي جرسي مي آيد!

مژده اي دل كه مسيحا نفسي مي آيد!

منجي ما به خداوند قسم آمدني ست!

يوسف گم شده ي اهل حرم آمدني ست!

در آن کرانه که دل با ستاره همزاد است

به من اجازه در اوج پر زدن داده است

در ان کرانه که همواره یک نفر آنجاست

که در پذیرش مهمان همیشه آماده است

در آن کرانه که خورشید پیش یک گنبد

بدون رنگ ز بازار حسن افتاده است

همیشه از تو سرودن چه سخت و شیرین است

شبیه تیشه زدن های سخت فرهاد است

سوال می کند از خود هنوز آهویی

که بین دام و نگاهت کدام صیاد است

دلم که دست خودم نیست این دل غمگین

همان دلی است که جامانده در گوهر شاد است

بدون فن غزل بی کنایه می گویم

دلم برای تو تنگ است شعر من ساده است

بیا که می شود از چشمت استعاره گرفت

ز آسمان نگاهت گل ستاره گرفت

بیا بیا که عقابان قفس گرفتارند

تمام آینه ها داغدار زنگارند

بیا که جهان بی تو عرصه تنفس نیست

مجال دیدن آفاق و سیر انفس نیست

حضور آب ز کام تو وام می گیرد

لب عطش ز لبت التیام می گیرد

هجوم عطر بهار از کف تو می جوشد

بیا که باغ به دست تو سبز می پوشد…

آقا دلم گرفته…

تنها ترین امام زمین، مقتدای شهر تنها،

چه میکنی؟ تو کجایی؟ کجای شهر؟

وقتی کسی برای تو تب هم نمی کند

دیگر نسوز این همه آقا به پای شهر

تو گریه میکنی و صدایت نمی رسد

گم می شود صدای تو در خنده های شهر

تهمت، ریا و غیبت و رزق حرام و قتل

ای وای من چه می کشی از ماجرای شهر

دلخوش نکن به “ندبه”ی جمعه، خودت بیا

با این همه گناه نگیرد دعای شهر

اینجا کسی برای تو کاری نمی کند

فهمیده ام که خسته ای از ادعای شهر

گاه از نبودنت مثلا گریه می کنند

شرمنده ام! از این همه کذب و ادای شهر

هر روز دیده می شوی اما کسی تو را

نشناخت ای غریبه ترین آشِنای شهر

جمعه… غروب… گریه ی بی اختیار من…

آقا دلم گرفته شبیه هوای شهر…

فرزاد نظافتی

               و… اینگونه ناجوانمردان آیه عصمت و نجابت راکشتند…

خانه زهرا(س) ازگلشنی به عزاتبدیل شد و زهرای مرا کشتند آنهم چه غریبانه، و اینک تنهاشدم درخانه دربسته ، بدون فاطمه(س) ودرفراق یارشهیدم، دخت نبی ام، دلم شده پاره پاره …

ریحانه نبی پر پر شد، جدایی افتاد میان شمع و گل و پروانه ومن ماندم غریب و تنها در مدینه …

آری بر دری که رسوالله گلبوسه میزد، خصم دون بالگد میزد…!

وبر آن دری که یتیمان چنگ میزد ، زادگان شیطان آتش میزد…!

وآن دری که ضریح زیارتی فرشتگان بود، اکنون پشت همین در بهانه خلقت ناله میزد و آنهنگام که رخساره ریحانه النبی نیلی شد، رخسار علی(ع) هم گلگون شد…!

وعاقبت خصم دون پست و زادگاه اهریمن حسنین را ازمادرجداکردند، یتیم کردند…

وآندم که اهل آسمان و زمین شدند گریان، کودتاگران سقیفه شدند خندان…

اینگونه شد که میبایست تنها دلیرمرتاریخ، بفرمان نبی (ص) سکوت اختیار کند، آندم که یاوری نداشته باشد.!!!

واینگونه شد که ناجوانمردان و منافقان مادری را جلوی دخارچهارساله اش زدند، آیه عصمت و نجابت را کشتند، دخترسروررسالت راپرپرکردندو درنهایت حجج الهی را ازمادرجداکردند…

غلامرضا شهریاری

خدايا هرچه را دوست داشتم از من گرفتی، بهر چه دل بستم، دلم را شکستی، بهر چیز عشق ورزیدم آنرا زائل کردی، هر کجا قلبم آرامش یافت تو مضطرب و مشوش کردی، هر وقت دلم بجایی استقرار یافت تو آواره م کردی، هر زمان به چیزی امیدوار شدم تو امیدم را کور کردی…

تا به چیزی دل نبندم، و کسی را به جای تو نپرستم و در جایی استقرار نیابم و به جای تو محبوبی و معشوقی نگیرم و جز تو به کسی دیگر و جایی دیگر و نقطه ای دیگر آرامش نیابم و فقط تو را بخوانم و تو را بخواهم و تو را پرستش کنم و تو را بجویم…

ای درد اگر تو نماینده خدایی ،که برای آزمایش من قدم به زمین گذاشته ای تو را می پرستم، تو را در آغوش می کشم وهیچ گاه شکوه نمی کنم…

بگذار بند بند م از هم بگسلد ،هستی ام در آتش بسوزد و خاکسترم به باد سپرده شود باز هم صبر می کنم و خدای بزرگ را عاشقانه می پرستم.

ای خدا این آزمایش های دردناکی که فرا راه من قرار دادی، این شکنجه های کشنده ای که بر من روا داشته ای همه را می پذیرم.

خدایا با غم و درد انس گرفته ام، ای خدا، کودک که بودم از بلندای آسمان و ستارگان درخشنده لذت می بردم اما امروز از آسمان لذت می برم؛ زیرا اگر وسعت و عظمت آن از شدت درد روحی م نکاهد، دیگر خفه می شوم…

خدایا! تو را شكر میكنم كه با فقر آشنایم كردی تا رنج گرسنگان را بفهمم و فشار درونی نیازمندان را درك كنم.

خدایا! تو را شكر میكنم كه مرا با درد آشنا كردی تا درد دردمندان را لمس كنم، و به ارزش كیمیایی درد پی ببرم، و «ناخالصی»های وجودم را در آتش درد بسوزم، و خواستههای نفسانی خود را زیر كوه غم و درد بكوبم، و هنگام راه رفتن بر روی زمین و نفس كشیدن هوا، وجدانم آسوده و خاطرم آرام باشد تا به وجود خود پی ببرم و موجودیت خود را حس كنم…

بسم الله الرحمن الرحیم

ملت عزیز و سربلند ایران!

امروز عزم و بصیرت شما حادثه‌ی بزرگ و خیره کننده‌ئی آفرید.

عظمت راه‌پیمائی امروز شما که به نظرِ محاسبه‌گرانِ دقیق، از سالهای پیش پرجمعیت‌تر و پرشورتر بود، پاسخ قاطع و دندان‌شکنی به بیگانگان و دشمنان و سست‌عهدان داد.

دشمن با تکیه بر تصوّر ناقص و باطل خود از ایران و ایرانی، همه‌ی توان و تلاش تبلیغی خود را بر این متمرکز کرده بود که 22 بهمن امسال را بی‌رونق و احیاناً به ضد خود تبدیل کند.

شما عملاً زنده و پویا بودن انقلاب را به رخ آنان کشیدید و پایبندی به آرمانهای امام راحل را با شعارهای خود و با حضور گرم خود، با صدای بلند فریاد کردید. نهیب ملت ایران دشمن را به عقب میراند و عزم راسخ او معادلات غلط آنان را به هم میریزد.

مسئولان کشور قدر این پدیده‌ی بی‌نظیر را بدانند و با استقامت کامل و روحیّه‌ی انقلابی و عمل جهادی به ملت عزیز خدمت و از آرمانهای انقلاب دفاع کنند. آینده متعلق به ملت بیدار و بصیر ماست، ما مسئولان باید بکوشیم از ملت عقب نمانیم.

ولا تهنوا و لاتحزنوا و انتم الأعلون ان کنتم مؤمنین

والسلام علیکم و رحمت الله

بیست و دوم بهمن 1396

سید علی خامنه‌ای

بیا که بی تو…

بیا که بی تو نه سحر را طاقتی است و نه صبح را صداقتی؛ که سحر به شبنم لطف تو بیدار می شود و صبح، به سلام تو از جا بر می خیزد.

بیا که بی تو آینه ها، زنگار غربت گرفته اند. هیچ کس حریم اطلسی ها را پاس نمی دارد و بر داغ لاله ها در هم نمی گذارد.

بیا که بی تو، قنوت شاخه ها، اجابتی جز غروب تلخ خزان ندارد.

بی تو کدام دست مهر، سرشک غم از دیدگان یتیمان بر می گیرد؟

کجاست آغوش مهربانی که دل های زخمی را به ضیافت ابریشمی بخواند؟

ای آبِ آب!

رودخانه ها عطش دیدار تو را دارند و در بستر انتظار، به سوی دریای ظهور تو شتابان اند.

قامتی به استواری کوه، دلی به بی کرانگی دریا، طراوتی به لطافت سبزینه ها، سینه ای به فراخی آسمان ها و صمیمتی به گرمی خورشید می خواهد تا بشود تو را خواند و کاروان دل ها را به منزلگاه امید کشاند.

این همه را که اندکی بیش نیست، از دل شکسته ترین منتظران تاریخ دریغ مدار، که ظهور تو اجابت دعای ماست…

اى مرد هميشه جوان!

كدام روز سپيد از پشت كوه هاى روز مىآيى؟

كدام صبح صادق, خورشيد را به كوچه هاى تنگ كاهگلى مىآورى؟

كدام روز فرشتگان نام تو را بر مإذنه ها فرياد مى كنند؟

كدام روز عيسى مسيح(عليه السلام) از هفت آسمان فرود مىآيد و به قامت بلند تو اقتدا مى كند؟

كدام روز شاعران به جاى شعر نيايش مى خوانند؟

كدام روز بوى گرم نان سفره هاى كوچك مستضعفان را پر مى كند؟

كدام روز فلسفه چشم هاى تو تدريس مى شود؟

آخر اى آفتاب روشن اطمينان نام تو آواز پر جبرئيل است, در گوش هوش زمان هزار سال است كه هر غروب دلتنگ آدينه به سمت ظهور تو نماز مى گذاريم آيا صبح نزديك نيست؟……….

اگر مردم می دانستند…

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی‏جَعْفَرٍ ع قَالَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِیهِ قَالَ مَنْ زَارَهُ شَوْقاً إِلَیْهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ.

محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام روایت کرده: اگر مردم می دانستند، زیارت امام حسین علیه السلام چقدر فضیلت و ثواب دارد، بدرستیکه از شوق می مردند و نفسهایشان از روی حسرت بند می آمد. گفتم: چقدر فضیلت دارد، حضرت فرمودند: هر کس امام حسین علیه السلام را زیارت کند از روی اشتیاقی که به او دارد، خدا برایش هزار حج مقبول و هزار عمره مبرورة و اجر هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب هزار بنده آزاد کردن که مراد از آن رضای خدا باشد،می نویسد. ( وسائل الشیعه/ ج14/ص453)

* کمترین ثواب زائر کربلا

قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع أَدْنَى مَا یُثَابُ بِهِ زَائِرُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَایَتَهُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ .

امام موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: کمترین آنچه از ثواب که به زائر اباعبدلله علیه السلام کنار نهر فرات داده می شود آنگاه که حق و حرمت و ولایت او را بشناسد، این است که آنچه از گناهان پیش فرستاده و بعداً می فرستد (گناهان گذشته و آینده او) آمرزیده می شود.(الکافی/ ج4/ص582)

* استغفار اهل بیت(علیهم السلام)برای زائران

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَبْنَ مُحَمَّدٍ ع یَقُولُ إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع عِنْدَ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَنْظُرُ إِلَى مَوْضِعِ مُعَسْکَرِهِ وَ مَنْ حَلَّهُ مِنَ الشُّهَدَاءِ مَعَهُ وَ یَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ وَ هُوَ أَعْرَفُ بِهِمْ وَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ دَرَجَاتِهِمْ وَ مَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَحَدِکُمْ بِوَلَدِهِ وَ إِنَّهُ لَیَرَى مَنْ سَکَنَهُ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ آبَاءَهُ ع أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لَهُ وَ یَقُولُ لَوْ یَعْلَمُ زَائِرِی مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَهُ لَکَانَ فَرَحُهُ أَکْثَرَ مِنْ غَمِّهِ وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَنْقَلِبُ وَ مَا عَلَیْهِ مِنْ ذَنْبٍ.

امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا حسین بن علی علیهما السلام از نزد پروردگارش نگاه می کند به موضع اردوگاهش و محلی که شهدا با او قرار دارند و به زائرانش نیز نظر می اندازد، در حالی که ایشان بخوبی آنها را و نامهایشان و نام پدرانشان و درجات آنها و منزلت آنها را نزد خداوند، بهتر از احدی از شما نسبت به فرزندانش می شناسد، و بدستیکه امام حسین علیه السلام می بینید چه کسی ساکن کربلا شده (جهت زیارت) و برای او استغفار می کند و از پدران بزرگوارش می خواهد برای او استغفار کنند و می فرماید: اگر زائر من می دانست، آنچه را که خداوند برای او مهیا نموده است شادیش بیشتر از غمش می شد و همانا زائر امام حسین علیه السلام از زیارت برمی گردد در حالیکه هیچ گناهی بر او باقی نمی ماند.(وسائل الشیعه/ج14/ص423)

* شادی دل اهل بیت(علیهم السلام)

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ …ٍ وَ لَوْ یَعْلَمُ الزَّائِرُ لِلْحُسَیْنِ ع مَا یَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مِنَ الْفَرَحِ وَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْأَئِمَّةِ ع وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ مَا یَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِی ذَلِکَ مِنَ الثَّوَابِ فِی الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ لَأَحَبَّ أَنْ یَکُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِیَ وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا یَقَعُ قَدَمُهُ عَلَى شَیْ‏ءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَیْهِ أَکَلَتْ ذُنُوبَهُ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ وَ مَا تُبْقِی الشَّمْسُ عَلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ شَیْئاً فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْبٌ وَ قَدْ رُفِعَ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مَا لَا یَنَالُهُ الْمُتَشَحِّطُ فِی دَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ یُوَکَّلُ بِهِ مَلَکٌ یَقُومُ مَقَامَهُ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَى الزِّیَارَةِ أَوْ یَمْضِیَ ثَلَاثُ سِنِینَ أَوْ یَمُوتَ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ بِطُولِهِ.

از امام صادق علیه السلام روایت شده: اگر زائر امام حسین علیه السلام می دانست بواسطه این زیارت که چقدر شادی و سرور بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و بر امیرالمؤمنین علیه السلام و بر حضرت فاطمه (علیهاالسلام) و به شهدا از ما اهل بیت وارد می‌آید و اگر می دانست آنچه از دعای ایشان بواسطه زیارتش، هنگامیکه برمی گردد و آنچه را که از ثواب در همین دنیا و در آخرت خواهد داشت و آنچه را که برای او پیش خداوند ذخیره شده است، هر آینه دوست می داشت که آنجا (کربلا) خانه اش می بود و همانا زائر امام حسین علیه السلام از این مسافرتش بر می‌گردد و گامش بر روی چیزی نمی آید مگر اینکه برای او دعا می کند و هنگامیکه خورشید بر او می تابد، گناهانش را از بین می برد، همانطور که آتش هیزم را از می سوزاند، خورشید چیزی از گناهان او باقی نمی‌گذارند، پس برمی گردد در حالیکه هیچ گناهی بر او نیست و برای او درجاتی رفیع خواهد شد که کسی که در خون خود، در راه خدا غوطه ور است بدان نمی رسد و فرشته ای بجای او موکل خواهد شد و برای او استغفار می کند، تا اینکه دوباره به زیارت برگردد،یا اینکه 3 سال بگذرد یاتا وقتی که بمیرد.(مستدرک الوسائل/ج10/ص343)

* برکت در روزی و طول عمر

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع)قَالَ مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ إِتْیَانَهُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ یَمُدُّ فِی الْعُمُرِ وَ یَدْفَعُ مَدَافِعَ السُّوءِ وَ إِتْیَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ یُقِرُّ لَهُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ .

امام باقر علیه السلام فرمودند: شیعیان ما را به زیارت امام حسین علیه السلام امر کنید، چرا که زیارتش روزی را افزون می کند و عمر را طولانی می گرداند و بلاها و بدیها را دفع می کند و زیارت کردن امام حسین علیه السلام بر هر مومنی که اقرار به امامت او از جانب خدا داشته باشد،واجب است.(تهذیب الاحکام/ج6/ص42)

* ضمانت امیرالمؤمنین(علیه السلام)

عن أبی عبد الله ع قال إن لله عز و جل ملائکة موکلین بقبر الحسین ع فإذا هم الرجل بزیارته أعطاهم ذنوبه فإذا أخطأ محوها ثم إذا أخطأ ضاعفوا له حسناته فما تزال حسناته تضاعف حتى توجب له الجنة ثم اکتنفوه فقدسوه‏ و ینادون ملائکة السماء أن قدسوا زوار قبر حبیب حبیب الله فإذا اغتسلوا ناداهم محمد ص یا وفد الله أبشروا بمرافقتی فی الجنة ثم ناداهم أمیر المؤمنین علی (ع) أنا ضامن لحوائجکم و دفع البلاء عنکم فی الدنیا و الآخرة ثم اکتنفوهم عن أیمانهم و عن شمائلهم حتى ینصرفوا إلى أهالیهم.

امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا برای خداوند عزوجل ملائکه ای موکل نزد قبر امام حسین علیه السلام می باشد، هنگامیکه احدی قصد زیارتش را می نماید، گناهانش را به آنها عطا می کند و همینکه گام برمی دارد آن گناهان را محو می کند، پس هنگامیکه گام برمی دارد حسناتش را مضاعف می نماید، همچنان حسنات او مضاعف می‌گردد تا اینکه بهشت بر او واجب می شود، سپس او را میان خود در برمی گیرند و او را مقدس می گرداند و ملائکه آسمان ندا می کنند که زوار قبر حبیب و حبیب خداوند را مقدس بدارید، هنگامیکه غسل می کنند حضرت محمد (ص) آنرا ندا می کند. بشارت باد شما را بر همراهی با من در بهشت پس آنها را امیرالمؤمنین علیه السلام ندا می کند من حوائج شما و دفع بلا از شما را در دنیا و آخرت ضامن هستم پس آن ملائکه زائران را از جانب راست ایشان و چپ ایشان، آنها در بر می گیرند تا اینکه به سوی اهل خود برمی‌گردند.( ثواب الاعمال /ص92)

 هر سال در سالروز تولد عزيزان مان جشن تولد مي گيريم و آمدنشان به اين دنيا را جشن مي گيريم، در سالگرد ازدواج به همسرمان هديه مي دهيم و حتي اگر هديه مادي به او ندهيم سعي مي کنيم در آن روز رفتارمان جور ديگري باشد، خلاصه هر اتفاق خوبي براي ماندگاري بيشتر به پاسداشت نياز دارد، نياز به اين دارد که حس خوبمان را با يک جشن و يک هديه کوچک دوباره تداعي کنيم تا به خودمان و ديگران نشان دهيم آن اتفاق براي مان مهم است.

خاطرات قديمي ها را که مرور کنيم به يک اتفاق خوب با فراگيري چشمگير بر مي خوريم، يعني آمدن امام(ره) به ميهن و آغاز دهه فجر، روزي که مردم حتي خانه تکاني کردند و مثل آمدن بهار و رسيدن نوروز نُقل و شيريني پخش مي کردند.

آن ها که مي توانستند رفتند تهران استقبال امام(ره) و آن هايي که نمي توانستند در شهرشان جشن گرفتند.

بعدها سالروز اين روز عزيز براي بچه هاي دهه 50 و 60 در مدارس برابر بود با روزهاي خوبي که مدارس توسط خودشان آذين بندي مي شد و زنگ تفريح سرودهاي ويژه دهه فجر پخش مي شد و…

بچه هاي آن روزها چون در کارها مشارکت داشتند و براي برپايي جشن هاي انقلاب زحمت مي کشيدند حس خوبي داشتند، همان حس خوبي که وقتي در هر کار ديگري مشارکت داشته باشيم به سراغ ما مي آيد و ارزشش را بيشتر مي کند.

از طرفي مخاطب برنامه ها هم وقتي مي ديدند در کوچه و خيابان و مدرسه و مسجد اين همکلاسي و هم محله اي و … خودشان است که گوشه اي از کار را گرفته است و انجام مي دهد اگر کمک نمي کرد حداقل در پذيرش پيام هاي جشن ذهن آماده تري داشت.

همان وقت ها هم براي جشن هاي انقلاب برنامه هاي عجيب و غريبي تدارک ديده نمي شد، از مسابقات فوتبال و پينگ پنگ در مدرسه و محله بگيريد تا اجراي سرود و تئاتر، و از قضا چه فوتباليست ها و هنرمندان خوبي که استعدادشان در خلال همين برنامه ها کشف مي شد.

آن وقت ها خيلي از مغازه ها توي يک ظرف ساده تافي، شکلات و… براي شيرين کردن کام مشتري ها مي گذاشتند، مساجد پخش فيلم داشتند و… خلاصه خيلي از آن برنامه هاي خودماني را همين حالا هم مي شود انجام داد و بايد به خاطر بسپاريم اگر اداره‌ها و سازمان ها و مدارس برنامه اي اجرا مي کنند دليل بر اين نيست که ما يعني مردم پاي کار نباشيم، همان طور که متولي تربيت فرزندان مان مدارس نيستند و مسئول اوقات فراغت خانواده مان تلويزيون نيست در اين باره هم بايد خودمان دست به کار شويم به خصوص براي نسل هاي بعدي. خانواده و گروه هايي مثل همسن و سالان، بچه محل ها و… از مهم ترين نهادها در اجتماعي کردن رفتار نسل هاي بعدي محسوب مي شوند و نبايد اين کارکردهاي با ارزش را به راحتي با اين گمان که مسئوليت همه چيز با دولت است و… به فراموشي سپرد، ولو به اندازه خريد يک کتاب براي فرزند يا خواهر و برادرمان. اما در اين بين يک نکته مهم را نبايد فراموش کنيم، اگر خاطر مبارک تان باشد زماني بود که ما بچه بوديم و درست وقتي دوست داشتيم کارتون مورد علاقه مان را ببينيم يک برنامه براي بزرگ ترها پخش مي شد آن وقت چه حسي داشتيم؟ خلاصه خوش سليقه بودن در کارها را فراموش نکنيد.

دهه‌ی فجر از 12 تا 22 بهمن ماه است که به نام دهه‌ی فجر نامگذاری شده و بهترین اسمی است که از قرآن گرفته شده است. ریشه‌ی نامگذاری این دهه مربوط است به قصه ای که قرآن نقل می کند و به دلیل این فجر و شکافته شدگی، حقایقی از اسلام، قرآن و انقلاب عظیم اسلامی نمایان گشت. نامگذاری روی این دهه بسیار مبارک و بجاست.

خاطرات بسیار شیرینی به این دهه تعلق دارد که بهترین و شیرین ترین آنها مربوط به ورود حضرت امام بعد از حدود پانزده سال تبعید و دوری از وطن است؛ در حالی که همه‌ی دلها، شیفته‌ی دیدار ایشان بود.

بعد از پانزده سال امام با حشمت و هیمنه بی سابقه‌ای وارد خاک ایران شدند.

دهه‌ی فجر - که ابتدایش تشریف فرمایی امام و انتهای آن پیروزی معجزه آسای انقلاب اسلامی بود.

همه لحظاتش خاطره انگیز است. بخصوص آن روزهایی که در نهایت فشار و سختی‌ها، یک مرتبه این انفجار نور پدیدار شد.

نامگذاری ایام سالگرد پیروزی انقلاب به “دهه‌ی فجر” از ابتکارات امام راحل است که تا ابد ماندگار خواهد بود.

انقلاب اسلامى ایران به دلیل ماهیت اسلامى که داشت از همان ابتدا تلاش نمود تا تحولات خود را با آموزه‌هاى قرآنى هماهنگ کند و در این راستا یکى از مهمترین راهکارها استفاده از فرهنگ لغات دینى مى باشد .

به عنوان مثال درانقلاب اسلامى واژگانى همچون جهاد ، مستضعف ، مستکبر ، مجاهد ، یوم الله ، طاغوت ، حکم ، حاکم ، ولى و . . . که همگى از فرهنگ دینى اخذ شده است مورد استفاده قرار گرفت که علاوه بر اینکه هر کدام بار معنایى خاصى داشته و کاربردهاى اعتقادى خود را داشت عاملى مهم در معرفى ماهیت انقلاب اسلامى و نیز به صحنه کشاندن مردم بود .

لذا یکى از این واژگان نیز که در این فرآیند مورد استفاده قرار گرفت عنوان دهه‌ی فجر بود .

به لحاظ لغوى فجر به معنى صبح و سپیده دمان مى باشد که در قرآن کریم در سوره فجر بدان قسم خورده شده است و در ادامه به شب‌هاى دهگانه قسم خورده شده است . البته در مورد تفسیر شب‌هاى دهگانه نظرات مختلفى از سوى مفسران ارائه شده است که در کتب تفسیر از جمله تفسیر المیزان وجود دارد اما آنچه مسلم است این است که هیچ کس این شب ها را به معناى ده شب پیروزى انقلاب اسلامى ندانسته است تا چنین سوالى پیش آید بلکه تلاش شده است تا از عنوان مقدسى همچون فجر و شب‌هاى دهگانه که در قرآن به آنها قسم خورده شده است براى اشاره به این ایام استفاده شود بدون اینکه منظور این باشد که شب‌هاى ذکر شده در قرآن همان شب‌هاى دهه فجر مورد نظر ما باشد تا بدین وسیله اهمیت و عظمت این ده روز که طلیعه ‌اى بر پیروزى مستضعفان بر مستکبرین و حاکمیت الهى بود بیش از پیش به جهانیان اعلام گردد .

لذا نامیدن این ده روز به دهه‌ی فجر تنها استفاده از عناوین مقدس براى نشان دادن ماهیت دینى انقلاب اسلامى بود به ویژه که در قرآن کریم به شب‌هاى دهگانه قسم یاد مى کند ولى ما از ده روز فجر به عنوان روزهاى مهم و سرنوشت ساز و فجر آفرین یاد مى کنیم .

نامیدن این ده روز به دهه‌ی فجر استفاده از عناوین مقدس براى نشان دادن ماهیت دینى انقلاب اسلامى بود به ویژه که در قرآن کریم به شب‌هاى دهگانه قسم یاد مى کند ولى ما از ده روز فجر به عنوان روزهاى مهم و سرنوشت ساز و فجر آفرین یاد مى کنیم .

وقتی صدای پای بهمن از کوچه پس کوچه های خاطره ها به گوش تو می رسد.

گویی شهیدانند که آمده اند برای بیعت دوباره برای هشدار و تذکر و بیداری .

بهمن که از راه می رسدشهیدان پیمان نامه ی خونین شهادت را برای تجدید امضای تک تک ما می آورند تا فراموش نکنیم که باغبان لاله ها امام مهربان بود و سایبان لحظه ها، نگاهش هنوز هم نگران باغمان است.

هر بهمن امام است که دوباره بر بال ملائک به دیدارمان می آید و کوچه های باغمان را پر از نسترن و نیلوفر می نماید.

گام هایش همه جا یاس می کارد و گل محمدی به خانه ها هدیه می کند.

بهمن همیشه در راه است.

فرارسیدن ایام مبارک فجر طلیعه ی آزادی ملت و محو استبداد و واپس راندن استعمار، بر ملت بزرگ ایران مبارک باد.

یس، اسم پیامبر (صلی الله و علیه وآله) و معنای آن کلمه «یس» آنگونه که از روایات و خود قرآن فهمیده می ‌شود اسم پیامبر (صلی الله و علیه وآله) است.

(بحار النوار، ج۲۳، ص ۱۶۸)

سوره مبارکه یاسین در مکه نازل شده که عناصر محوری این سوره اصول دین و بخشی از خطوط کلی اخلاق و فقه و حقوق است. طبق روایات سوره یاسین قلب قرآن است. سوره‌ هایی که به صورت مبسوط به احکام و فقه و مسائلی چون جهاد، زکات، حج و صوم و دیگر مسائل فقهی پرداخته ‌اند در مدینه نازل شده‌اند.

برخی ادعا دارند که آیه 12 این سوره سبب شده که این سوره به عنوان قلب قرآن نامگذاری شود.

مرحوم علامه طباطبایی(ره) فرمود ما از استادمان مرحوم قاضی سوال کردیم چرا سوره یاسین قلب قرآن است؟ ایشان گفتند:به مناسبت آیات پایانی سوره یاسین است. (بیانات آیت الله جوادی آملی)

یاسین از حروف مقطعه نیست در آیه سه این سوره خداوند خطاب به پیامبر (صلی الله و علیه وآله) می ‌فرماید: «إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ» (252، بقره) که نشان می ‌دهد قبل از این خطاب قبلاً پیامبر (صلی الله و علیه وآله) با همان آیه اول و «یس» مورد خطاب قرار گرفت است. اگر خطابی قبل از این آیه نباشد نباید این گونه پیامبر (صلی الله و علیه وآله) مورد خطاب قرار بگیرد و بنابراین «یس» حروف مقطعه نیست و یک آیه است. (نقل قول از بیانات آیت الله جوادی آملی)

یس اسم پیامبر است (مجمع ‌البیان، ج۸، ص۴۱۴) و در دعای ندبه هم می خوانیم: یابنَ طه وَ الْمُحْکَماتِ یَابنَ یس وَ الذّاریاتِ یَابْنَ الطّورِ و العادیاتِ که مورد خطاب، حضرت ولی‌ عصر ارواحنا فداه هستند می ‌گوئیم … ای پسر یس …

از اینجا باز هم فهمیده می‌ شود «طه» و «یس» اسم مبارک پیامبر اکرم صلی الله و علیه وآله است. (بیانات حجت الاسلام قمی)

خواستم بگویم فاطمه دختر خدیجهٔ بزرگ است، دیدم فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه دختر محمد است، دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه همسر علی است، دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه مادر حسنین است، دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه مادر زینب است، باز دیدم که فاطمه نیست.

نه، این‌ها همه هست و این‌همه فاطمه نیست.

فاطمه فاطمه است…

                                                            فاطميه قصه گوي رنجهاست,

                                                            فاطميه تفسير سوز مرتضي ست..

                                                              فاطميه شعر داغ لاله است,

                                                              قصه ي زهراي ۱۸ ساله ست..

                                                              فاطميه شرح ديوار و در است,

                                                            دفتر در مقام سخت زينب پرور است…

می شود آیا برف زیر قدم‌هایت تاب آورد، زبانه نکشد..؟

وقتی «فرشته‌ای آسمانی» با «روحی نبوی» بر آن قدم برمی‌دارد؟

سرمایی که لهیب آتش را برای «خلیل» فرو نشاند، اکنون زیر پای «تو» زبانه‌ی آتش کشیده است…

برادرم

من چادر بر سر دارم و تو چفیه بر شانه…

وچه حکایت غریبی است میان این چفیه و چادر…

از سپیدی چفیه تو تا سیاهی چادر من

جاده ای است به سرخی خون

جاده ای که عفت مرا وامدار غیرت تو می کند…

غیرتت اگر نبود چادرم کجای این زمانه بود؟!

تو که چفیه بر شانه می اندازی من چادرم را محکم تر می گیرم،..

نکند چادرم شرمنده چفیه ات شود نکند یادم برود❗️

که دست از جانت کشیدی تا دست نامحرمی به چادر من نرسد نکند یادم برود❗️

که چشم بر آرزو هایت بستی تا چشم آلوده به هوسی?حتی خیال جسارت به دختران سرزمینت را هم نکند.

نه من یادم نمی رود،

یادم نمی رود که سرخی خونت را به سیاهی چادر من به امانت داده ای…

اگر چفیه تو سجاده آسمانیت شده پس چادر من هم می تواند بال آسمانی من شود…

چفیه ات را بر شانه هایت بیانداز،

سربند یا فاطمه ات را بر سر ببند,

دل به جاده آسمانیت بزن

که دوباره می خواهند چادر از سر دختران فاطمه بکشند ،

دوباره می خواهند میراث مادرت را به تاراج ببرند..

دل به جاده بزن که سیاهی چادر من در گروی سپیدی چفیه توست برادرم…

موعودا…!

ديرهنگامي است که چشمان انتظار به راهت دوخته و جان و دل به شراره هاي اشتياقت سوخته ايم . .

باغ آرزوها به شوق بهار روي تو خزانها را مي شمارد و چکامه هاي خونين شقايق را مي نگارد . .

نرگسها داغ هجر تو بر سينه دارند; . .

عروسان چمن جز به مژده جمال دلارايت سر زحجله عيش برنيارند . .

اي دست دست کردگار…!

معراج نشيني بگذار از پرده غيبت به درآي و رخسار محمدي بنما; که خيل منتظران در فرودست وعيدهاي دنيايي چشم بر بلنداي وعده ديدار تو دارند . .

اي گوشوار عرش الهي…!

آرمان انتظار را به کوله بار صبر و يقين ، بر دوش مي کشيم و به ترنم آواي ظهور سرخوشيم . .

هر صبح و مسا، ياد طلوع تو را در سينه مي پرورانيم و پرتو چهر تو را در ديده نقش مي زنيم . .

اي اميد بي پناهان ، بيا … بيا …

از ثري تا به ثريا، دلهاي بي قراران ، شيداي يک نگاهت . .

از سوي تا ماسوي جانهاي بي پناهان ، نثار قدمهايت . .

بيا و روزه داران غيبت را به افطار فرج بنشان و قضاي عهد انتظار را دستي برافشان . . .

# اللهم عجل لوليك الفرج #

زینب جــــان!

شرمنده ایم که بهای حسینی شدن ما"بی حسین"شدن تو بود . . .

و

شرمنده تر آنکه تو بی حسین شده و ما حسینی نشدیم . . .

♦️گاهی پرسیده می شود که:

چرا اینقدر برای #فضای_مجازی وقت میگذارید، مگر #بیکارید؟

♦️ما در فضای مجازی به دنبال تفریح و سرگرمی نیستیم.

♦️به دنبال پر کردن اوقات فراغت هم نیستیم.

♦️به دنبال اسم و رسم نیستیم.

♦️به دنبال ریا و خودنمایی و تظاهر نیستیم.

ما فضای مجازی را یک #جبهه_جنگ می دانیم. فضای مجازی میدان مبارزه است فقط شکل و نوع آن تفاوت کرده است .

?مبارزه مرد میخواهد نه انسان بیکار. ♦️دشمن دارد با این ابزار ایمان و غیرت و اعتقادات جوانان ما را نشانه می گیرد.

?پیامبر اکرم(ص) می فرمایند:در راه خدا با #دستهای خود جهاد کنید اگر نتوانستید با #زبانهای خود و اگر بازهم نتوانستید، با #قلب خود جهاد کنید.

خدا قوت به تمامی فعالان و دلسوزان دین

#آتش_به_اختیار

#جنگ_نرم