هر سال در سالروز تولد عزيزان مان جشن تولد مي گيريم و آمدنشان به اين دنيا را جشن مي گيريم، در سالگرد ازدواج به همسرمان هديه مي دهيم و حتي اگر هديه مادي به او ندهيم سعي مي کنيم در آن روز رفتارمان جور ديگري باشد، خلاصه هر اتفاق خوبي براي ماندگاري بيشتر به پاسداشت نياز دارد، نياز به اين دارد که حس خوبمان را با يک جشن و يک هديه کوچک دوباره تداعي کنيم تا به خودمان و ديگران نشان دهيم آن اتفاق براي مان مهم است.

خاطرات قديمي ها را که مرور کنيم به يک اتفاق خوب با فراگيري چشمگير بر مي خوريم، يعني آمدن امام(ره) به ميهن و آغاز دهه فجر، روزي که مردم حتي خانه تکاني کردند و مثل آمدن بهار و رسيدن نوروز نُقل و شيريني پخش مي کردند.

آن ها که مي توانستند رفتند تهران استقبال امام(ره) و آن هايي که نمي توانستند در شهرشان جشن گرفتند.

بعدها سالروز اين روز عزيز براي بچه هاي دهه 50 و 60 در مدارس برابر بود با روزهاي خوبي که مدارس توسط خودشان آذين بندي مي شد و زنگ تفريح سرودهاي ويژه دهه فجر پخش مي شد و…

بچه هاي آن روزها چون در کارها مشارکت داشتند و براي برپايي جشن هاي انقلاب زحمت مي کشيدند حس خوبي داشتند، همان حس خوبي که وقتي در هر کار ديگري مشارکت داشته باشيم به سراغ ما مي آيد و ارزشش را بيشتر مي کند.

از طرفي مخاطب برنامه ها هم وقتي مي ديدند در کوچه و خيابان و مدرسه و مسجد اين همکلاسي و هم محله اي و … خودشان است که گوشه اي از کار را گرفته است و انجام مي دهد اگر کمک نمي کرد حداقل در پذيرش پيام هاي جشن ذهن آماده تري داشت.

همان وقت ها هم براي جشن هاي انقلاب برنامه هاي عجيب و غريبي تدارک ديده نمي شد، از مسابقات فوتبال و پينگ پنگ در مدرسه و محله بگيريد تا اجراي سرود و تئاتر، و از قضا چه فوتباليست ها و هنرمندان خوبي که استعدادشان در خلال همين برنامه ها کشف مي شد.

آن وقت ها خيلي از مغازه ها توي يک ظرف ساده تافي، شکلات و… براي شيرين کردن کام مشتري ها مي گذاشتند، مساجد پخش فيلم داشتند و… خلاصه خيلي از آن برنامه هاي خودماني را همين حالا هم مي شود انجام داد و بايد به خاطر بسپاريم اگر اداره‌ها و سازمان ها و مدارس برنامه اي اجرا مي کنند دليل بر اين نيست که ما يعني مردم پاي کار نباشيم، همان طور که متولي تربيت فرزندان مان مدارس نيستند و مسئول اوقات فراغت خانواده مان تلويزيون نيست در اين باره هم بايد خودمان دست به کار شويم به خصوص براي نسل هاي بعدي. خانواده و گروه هايي مثل همسن و سالان، بچه محل ها و… از مهم ترين نهادها در اجتماعي کردن رفتار نسل هاي بعدي محسوب مي شوند و نبايد اين کارکردهاي با ارزش را به راحتي با اين گمان که مسئوليت همه چيز با دولت است و… به فراموشي سپرد، ولو به اندازه خريد يک کتاب براي فرزند يا خواهر و برادرمان. اما در اين بين يک نکته مهم را نبايد فراموش کنيم، اگر خاطر مبارک تان باشد زماني بود که ما بچه بوديم و درست وقتي دوست داشتيم کارتون مورد علاقه مان را ببينيم يک برنامه براي بزرگ ترها پخش مي شد آن وقت چه حسي داشتيم؟ خلاصه خوش سليقه بودن در کارها را فراموش نکنيد.